door: Niels van de Vorle
Ik ben van mening dat ik niets teveel zeg, als ik verkondig dat u een pittige periode te wachten staat. Een jaar van afwisseling, maar ook van berouw. Want wij weten dat uw hart vervuld is met een zwarte droefheid nu u uw onderrichters achter moet laten. Hun hilarische grollen en hemelse ziens- wijzen zullen u niet vergezellen in deze jaren, waarin u komt te verkeren in het bijzijn van het ‚chte corps der intelli- gentia. Niet dat wij u vorige leermeesters niet hoog achten, maar zij staan in het niet bij de Hoogleraren. Ook zij kennen hun pappenheimers, ook zij zullen u met hun ondoorgrondelijke schranderheid verbazen. En als u bang bent tijdens de colleges eventueel te sluimeren, moet u toch eens op de vermakelijke anekdotes letten, die elke docent uit zijn mouw lijkt te kunnen schudden.
Nu bereikt mijn aandacht dat monument van intelligentie zelf... Hoe mooi is dit complex, haar uitstraling, de robuust- heid der gebouwen doet mij menig maal sidderen. Nog steeds kan ik over deze universiteit ronddwalen, bevend van genot. Soms denk ik, waarom is dit landgoed van genialiteit des nachts gesloten, waarom kennen wij geen kamers op de campus waar wij, echte hardboiled studenten, in nabijheid van dat wat ons motiveert, de nacht kunnen doorbrengen ?
Als ik zo aan het mijmeren ben, komen mijn gedachten vanzelf bij het summum van intellect, het pakhuis van elk geschrift met waarde. Tegenwoordig zelfs vervolmaakt met toevoeging van geautomatiseerde abaccussen, de zogenaamde microcomputer. Ach, kon ik hier maar sterven.
En dan de vakken zelf. Menig uurtje vertoeft gij volgend jaar zwoegend achter belangwekkende vakliteratuur. En dat is Goed. Op deze ambachtelijke wijze neemt men al eeuwen stof tot zich, en later, als men is afgestudeerd, schrijft men om zich te wreken zelf boekwerken met daarin nog meer studiemateriaal. Om deze fascinerende cirkel te doorbreken heeft de vakgroep een andere, onorthodoxe manier van studeren ontwikkeld, die zij "probleemgericht onderwijs" en "studentgericht onderwijs" noemt. Op zichzelf gezien een uitmuntend initiatief... maar menigeen is dit toch te nieuwerwets. Geef mij maar de lange nachten boven een fijne studiebundel, met een kroes warme Choko en een fijne koek.
Laat mijn betoog nu richten op de rest van het pittoreske Tilburg. En dan vanzelfsprekend niet op de duivelse caf‚s, die vermaledijde verenigingen en die walgelijke disco's. Nee, mijn aandacht rijkt naar het boeiende Textielmuseum en het natuur- museum Scryption, waar vele studenten excursies naar onder- nemen. En wist u, dat het stadsbestuur van Tilburg laatst een schouderklopje heeft gekregen van het kabinet, vanwege het voorbeeldige financi‰le beleid. Ach, en wat wordt het centrum mooi... ik weet niet of u er in recente tijden nog bent geweest, maar men maakt er echt werk van. Ja... Ik denk dat Tilburg de enige metropool in de BeNeLux is, die zich schilderachtig mag noemen.
En hiermee wil ik deze redenatie be‰indigen. Ik zal besluiten met het volgende: Studeer tot gij er bij neer valt, en doe NOOIT mee aan het randgebeuren, dan kunt u er van op aan dat het met uw Temponorm wel goed zit. Laten wij daarom samen scanderen: HOEZEE Bestuurlijke Informatiekunde ! VIVA Katholieke Universiteit Brabant ! En een groot hoera voor Tilburg: HOERA!